Ege, ele avuca sığmaz, yaramaz ama sevimli ve akıllı. Biraz da el bebek gül bebek büyütülmüş olması hasebiyle, şımartılmış. Akademik başarısı yüksek. Unutmadan… Çok ama çok da geveze. Nüktedan da kerata, bu yönüyle de sevdiriyor kendini her türlü. Sözün özü, kahrı çekiliyor.
Birinci sınıftan beri Ege’nin yazı yazma ile ilgili bir sorunu var. Kargacık burgacık yazıyor, yazdıkları neredeyse okunmuyor. Aslında düzeltme konusunda çok istekli ve gayretli ama bir türlü yapamıyor. Ben de her zaman “Ege, yazı okunmuyor,” diyorum. Ben öyle dedikçe daha da çok gayret ediyor düzeltmek için, lâkin olmuyor, olmuyor.
Öyle böyle, bu bozuk yazıyla dördüncü sınıfa kadar geldi Ege. Hatta ortaokula birkaç ay kaldı şunun şurasında ve en ufak düzelme emaresi yok yazıda.
Türkçe dersinde kitaptan bir etkinlik yaptık. Herkes ikişer soru yazdı, yazdığı soruları cevapladı ve sıra yazdıklarını okumaya geldi. İlk sırada Zeynep okudu. Hemen yanında Ege var, “Oku Ege,” dedim.
Ege okumaya başladı. Birkaç kelime okumuştu ki tıkandı. Hık mık etti, deftere bir o taraftan baktı, bir bu taraftan, bir türlü olmadı, söktüremedi. İki elini alnının iki yanına vurdu, kendi kendine sesli sesli söylenmeye başladı:
“Anaaaaa, harbiden öğretmen haklıymış, kendi yazımı okuyamıyorum ya beeen!”
Sınıfça gülüştük, devam ettik.
Son derste okumak için kitap dağıttım, okuyup getirmelerini istedim, kitabını okuyup getirenin yeniden kitap alabileceğini de özellikle vurguladım. Kimi olduğunu tam tespit edemedim konuşmalar arasında ama, birisi, “Öğretmenim, ya okumadan getirirsek?” diye sordu.
Bunu bilemezdim elbette. Tam ben bir şey söylemek için ağzımı açmışken Ege söz aldı: “Öğretmenim, en iyisi sen bizi kitaplardan sınav yap.”
Kaşlarımı çattım: “Niye, ben size güvenemeyecek miyim?”
Ege sinsi sinsi gülümsedi, ağzını da yamulta yamulta cevapladı:
“Sen yap öğretmenim, bizden her türlü çakallık beklenir!”
22.02.2023, Çarşamba,
Ordu, 4/A Sınıfı
Gülyalı Merkez İlkokulu