Yemekhaneden çıktım, birinci sınıflarımızdan iki kız öğrencimiz kapının önünde anneler gününde hediye almak hakkında konuşuyorlardı. İstemeden kulak misafiri oldum. (Çaktırmadan da diyebiliriz aslında.) Nerden gelmişlerdi bu konuya, onu anlayamadım ama, uzun boylu olanın savı şu şekildeydi:
“Neden anneler gününde ben anneme hediye alıyormuşum? Annem, benim sayemde anne oldu. Ben olmasaydım anne olamayacaktı. O bana hediye alsın.”
Düşündüm… İşte bu, bakış açısının en güzel örneğiydi. Ya da bakış açısı tam olarak böyle bir şeydi. Çocuk kendi bakış açısından haklıydı ve itiraf edeyim, ben hiçbir zaman böyle düşünmemiştim. Ona, “Ama annen olmasaydı sen de onun kızı olamayacaktın, sen annen sayesinde onun kızı oldun,” demedim, bu da benim bakış açımdı.
Gülümseyerek yanlarından geçtim.
10.11.2022, Perşembe
Gülyalı Merkez İlkokulu