Yazar olmak zor iş.
Bu satten sonra benden yazar da olmaz zaten, onu geçtim. Ama, yazan olabilirim en azından, elimi tutan mı var? Yazdığım yazılar da, yazıya benzer şey’ler olur en azından.
Yıllardır kâh kara tahtaya, kâh beyaz tahtaya yazdım durdum. Dile kolay, otuz küsür yıldır yazıyorum, ğretmenim ben.
Genç bir insanın ömrü kadar sayılabilecek yıllarımı, çocuklarım dediğim öğrencilerime öğretmekle geçirdim. Hep öğretecek değildim ya, yeri geldi, çocuklarımdan öğrendim.
Bu süreçte biriktirdiklerimi heybeme attım durdum. Biriktire biriktire, “E, biraz da ‘yazan’ olsam?” dedim kendi kendime. Yazar olmaya soyunmuyorum dikkatinizi çekerim, ben sadece yazan olmaya talibim. Yazar olmak bambaşka bir iş. Az buçuk bir şeyler karalayabiliyosam, rica edeceğim, beni yazar olarak değil de, yazan olarak kabul edin siz.
Bunu becerebilir miyim? Affınıza sığınarak… Bakacağız! En azından deneyeceğim.
En son söyleyeceğimi baştan söyleyeyim de… Sonra okuyacaklarla aramızda sorun olmasın:
Sürç-ü lisan edersek affola!
Dikkat ettiniz mi? Okuyucu demiyorum, zira yazarların okuyucuları olur, oysa ben yazan olmaya talipliyim yukarıda da söylediğim gibi. Bu konuda bir mutabık olalım.
Son söz olarak bağlayalım:
Ben yazar olmaya değil, yazan olmaya talip oldum, vesselam!
Biz yola çıkalım bakalım sevgili okuyacaklarım, gerisi Mevlâ kerim.